The art of simulacrum

Miguel Rozas Balboa

დღეს, მასმედია რეალური მოვლენების გაშუქების გარდა, გვაწვდის მათ კონკრეტულ კონტექსტზე მორგებულ ვერსიებს. ინფორმაციის მიღების ასეთი ფორმა დიდ გავლენას ახდენს ადამიანის მიერ საკუთარი თავის და სხვების აღქმაზე, ქმნის ერთგვარ პრიზმას, რომლის მეშვეობითაც ინდივიდი აყალიბებს გარე სამყაროს თავისებურ, შესაძლოა გამრუდებულ, ვერსიას. ჩვენი საზოგადოება გაჯერებულია ვიზუალური სიმულაციებით, ხოლო ამ საზოგადობაში მყოფი ადამიანის არსებობა სავსეა სოციალური კონსტრუქტებით, რომლებიც, თავის მხვრივ, მუდმივად ცვალებადი და არამყარია. ყოველივე ეს თანდათან გვაკარგვინებს უნარს განვასხვავოთ რეალური ხელოვნურისგან.

თავისი ნამუშევრით მიგელ როცასი ცდილობს ტელემაუწყებლების მიერ შექმნილი სიმულაციური გამოსახულებების რეალობაში დაბრუნებას, რომელიც მათ “უკიდურესად” რეალისტურს ხდის. “Le miroir aux alouettes” ამსხვრევს მედიის მიერ შექმნილ ფსევდო სრულყოფილ ანარეკლს და ამით მაყურებელი მიჰყავს კრიტიკულ და ობიექტურ რეფლექსიამდე.

“Le miroir aux alouettes” არის ფრანგული ფრაზა, რომელიც მეორე მეორე მსოფლიო ომის შემდგომ პერიოდს უკავშირდება. თავდაპირველი მნიშვნელობით, Le miroir aux alouettes ნიშნავდა ხაფანგს, რომელსაც მონადირეები ხის ტოტებზე მიმაგრებული სარკეების სახით იყენებდნენ ფრინველების [კონკრ. ტოროლების] დასაჭერად. შემდეგ კი ამ ფრაზამ გადატანითი მნიშვნელობა შეიძინა, რომელიც ‘ხაფანგს’ ნიშნავს.